توسعه میادین نفت و گاز ایران نیازمند ورود سرمایه خارجی است به همین دلیل دولت اقدام به توقف تخفیفات نفتی به متقاضیان کرده است.
به گزارش ترند نیوز به نقل از مجموعه مستقل تحلیلی و تحقیقاتی کسب و کارها، شرکت رایستاد انرژی( rystad energy) واقع در نروژ، و به قلم، هارشیتا دیانی، تحلیل‌گر مسائل انرژی، ایران نیازمند کمک‌های خارجی برای توسعه زیرساخت‌های گازی‌اش است.
او یادآور شد که ایران در حال توقف تخفیفات نفتی به منظور توسعه زیرساخت‌های نفتی خود است.
این تحلیل‌گر گفت: همچنین، بدهی شرکت ملی نفت ایران (NIOC) به بانک‌های ایرانی به منظور تأمین مالی توسعه‌های جدید، سال به سال افزایش یافته است. ایران به سرمایه‌گذاری خارجی نیاز دارد تا به طور مؤثری تولید نفت خود را افزایش دهد. همچنین، قراردادهای موجود به طور اصلی به موضوع نفت اشاره دارند، که بالقوه نشان می‌دهد ایران هنوز به کمک خارجی برای توسعه میادین گازی خود و نهایتاً رسیدن به ظرفیت تولیدی مورد انتظارش نیاز دارد.
دیانی تأکید کرد: صنعت کشور با چالش‌هایی در قالب کمبود نسبی توانایی‌های فناوری، نیاز به سرمایه بیشتر و کمبود نیروی کار متخصص مواجه است.
تحریم ها بر توسعه زیرساخت‌های نفت و گاز سایه می افکند.
تحلیل‌گر انرژی رایستاد گفت: چالش اصلی، همچنان تهدیدات احتمالی ناشی از تحریم‌های آینده است. اگر اجازه سرمایه‌گذاری‌های خارجی در آینده به سرمایه‌گذاران داده شود، شرکت‌ها باز هم در سرمایه‌گذاری تردید خواهند کرد، زیرا از تکرار آن‌چه که در سال ۲۰۱۸ اتفاق افتاد، یعنی هنگامی که تحریم‌ها مجددا اعمال شدند، می‌ترسند. آن زمان، شرکت‌های بزرگ نفتی مجبور به ترک فوری ایران شدند، که به خسارات عظیمی منجر شد.
او ادامه داد: از زمان اعمال تحریم‌ها، تولیدات نفتی ایران به طور قابل توجهی، پایین‌تر از حداکثر توان تولید خود بوده است.
تقاضای بالای چین برای نفت ایران به تنهایی نجات‌بخش این صنعت نخواهد بود
دیانی نوشت: به دلیل افزایش تقاضای چین برای نفت، ایران در چند ماه گذشته، تولید و صادرات نفت خود را افزایش داده است که به طور متوسط به حدود ۳.۲ میلیون بشکه در روز می‌رسید. آینده این صنعت، به طور قابل توجهی به انتخابات آینده آمریکا و مذاکرات هسته‌ای احیای برجام بستگی دارد، زیرا برجام رسماً قرار است سال آینده منقضی شود. به جز این رویدادهای ژئوپولوتیکی، پیش‌بینی می‌شود تولید نفت ایران تا سطح ۳.۸ میلیون بشکه در روز افزایش یابد. در این پیش‌بینی که اساس آن بر بازگشت کنترل‌شده عرضه است، ایران تا سال ۲۰۳۰ به این سطوح خواهد رسید، اما اگر رویدادهای آینده به نفع ایران پیش برود، این پیش‌بینی در زمان کمتری یعنی تا سال ۲۰۲۷/۲۸ محقق خواهد شد.
او اشاره کرد که در موضوع گاز، کشور پروژه‌های بزرگ گازی را اجرا می‌کند تا از مصرف و هدر شدن بیشتر گاز جلوگیری به عمل آورد و به این ترتیب حجم تولید خود را تا پایان این دهه افزایش دهد.
پروژه بزرگ دیگر، میدان گاز پارس جنوبی است که همه فازهای آن در حال تولید هستند. پیش‌بینی می‌شود ظرفیت گاز ایران تا پایان سال ۲۰۳۰، با افزایش کوچکی از سطح فعلی ۲۷۰ میلیارد متر مکعب، به ۲۹۰ میلیارد متر مکعب در سال برسد.
یارانه انرژی، پاشنه آشیل توسعه در زیرساخت‌هاست
ایران برای شهروندان خود یارانه‌های مالی انرژی دارد، که منجر به افزایش مصرف انرژی در سراسر کشور شده است. این امر منجر به ناترازی انرژی در گرمای شدید تابستان و سرمای زمستان می‌شود. برای مقابله با این اختلال و آزاد کردن حجم بیشتر انرژی به منظور صادرات، دولت قوانین، انگیزه‌ها و اهداف مختلفی برای بخش انرژی‌های تجدیدپذیر خود معرفی کرده است. اگرچه این اهداف بلندپروازانه به‌نظر می‌رسند، اما آن‌چه شفاف است این است که به سرمایه‌گذاری و تخصص خارجی برای تحقق آن‌ها نیاز دارند. تحریم‌ها نیز منجر به تأخیر در تهیه مواد مورد نیاز زیرساخت‌های انرژی‌های تجدیدپذیر شده است. در کوتاه مدت، کشور باید به منابع نفت و گاز خود تکیه کند تا نیازهای خود را برآورده کند.